

پر اکلامپسیا (Pre-eclampsia) یا سمپایز حاملگی، یک وضعیت بالینی در زمان بارداری است که با افزایش فشار خون، آسیب به اعضای دیگر بدن و ایجاد نشانههای دیگر همراه میشود. این وضعیت عموماً در دوران سه ماههٔ دوم یا سوم بارداری رخ میدهد و میتواند جدی و حتی خطرناک باشد.
نشانههای اصلی پریاکلامپسیا شامل موارد زیر است:
افزایش فشار خون: افزایش فشار خون به سطحهای بالا (تحت فشار سیستولیک ۱۴۰ میلیمتر جیوه و یا تحت فشار دیاستولیک ۹۰ میلیمتر جیوه) میباشد.
آسیب به اعضا: پریاکلامپسیا میتواند به اعضای مختلف بدن مادر آسیب برساند، از جمله کبد، کلیهها، مغز، ریهها و قلب. علایم آسیب به اعضا میتواند شامل درد شکمی شدید، سردرد شدید، تهوع و استفراغ، دارایی خون در ادرار، مشکلات تنفسی و تغییرات در سطح کبدی و نقرسی باشد.
علائم اختلالات عصبی: این شامل سردرد شدید، تغییرات دیداری مانند دید مبهم یا دوقطبی، نارسایی کبدی و مشکلات رفتاری است.
علائم گوارشی: نشانههایی مانند استفراغ مکرر، تهوع، درد شکم و کاهش شدید در وزن نیز ممکن است ظاهر شوند.
دقت کنید که این توصیفات عمومی هستند و پریاکلامپسیا ممکن است در هر زنی با شدت و نوع متفاوتی رخ دهد. در صورت تجربه هرگونه نشانهای از پریاکلامپسیا در طول بارداری، حتماً باید به پزشک مراجعه کرده تا تشخیص و درمان مناسب را انجام دهد.
پرهاکلامپسیا (Pre-eclampsia) یک وضعیت بالینی در زمان بارداری است که میتواند با ایجاد علائم مختلف در بدن زن باردار همراه باشد. علائم پرهاکلامپسیا میتواند متنوع باشد و بسته به شدت بیماری و تأثیر آن بر سلامتی مادر و جنین، متفاوت است. برخی از علائم رایج پرهاکلامپسیا عبارتند از:
افزایش فشار خون: افزایش فشار خون به سطحهای بالا معمولاً ۱۴۰/۹۰ میلیمتر جیوه یا بالاتر است.
علائم ادراری: ادرار کمتر یا ادرار تیرهتر، نداشتن ادرار یا ادرار با خون ممکن است نشانه پرهاکلامپسیا باشد.
وزن ناگهانی: افزایش وزن بیش از یک کیلوگرم در هفته ممکن است نشانه پرهاکلامپسی باشد.
سردرد شدید: سردرد شدید و پایدار میتواند نشانه پرهاکلامپسی باشد.
بینایی تغییر یافته: دید مبهم، دید دوقطبی، افزایش حساسیت به نور و اشکال در دید ممکن است رخ دهد.
درد شکم: درد شکم شدید یا ناراحتی معده و تهوع نیز ممکن است در پرهاکلامپسیا دیده شود.
اختلالات عصبی: اختلال در رفتار، تحت فشار قرار گرفتن اعصاب، تشنج، تهیجات یا کمبود آگاهی میتواند نشانههای پرهاکلامپسیا باشد.
در صورت تجربه هرگونه این علائم، حتماً باید به پزشک مراجعه کرده و وضعیت خود را بررسی و ارزیابی کنید. پزشک متخصص بارداری میتواند تشخیص دقیقی را بر اساس علائم، بررسیهای فیزیکی و آزمایشهای مرتبط انجام دهد و در صورت لزوم درمان مناسب را تجویز کند.
پرهاکلامپسیا میتواند تأثیرات جدی بر سلامت مادر و جنین داشته باشد. در صورت عدم تشخیص و مداخله مناسب، پرهاکلامپسیا میتواند به عوارض جدی منجر شود. در زیر تأثیرات پرهاکلامپسیا بر سلامت مادر و جنین را بررسی میکنیم:
تأثیر بر سلامت مادر:
فشار خون بالا: پرهاکلامپسیا باعث افزایش فشار خون مادر میشود، که میتواند منجر به ایجاد مشکلات قلبی و عروقی، سکته مغزی و نارسایی اعضای حیاتی مانند کبد و کلیهها شود.
آسیب به اعضا: پرهاکلامپسی ممکن است به کبد، کلیهها، مغز، ریهها و قلب مادر آسیب برساند. این مشکلات میتوانند علائم مانند درد شکمی شدید، سردرد شدید، تهوع و استفراغ، دارایی خون در ادرار و مشکلات تنفسی را ایجاد کنند.
تشنج: پرهاکلامپسی میتواند به تشنجهای بارداری معروف به اکلامپسیا تشنجی منجر شود. این تشنجها برای مادر بسیار خطرناک هستند و میتوانند منجر به کمبود اکسیژن و ایجاد مشکلات نورولوژیکی شدید شوند.
تأثیر بر سلامت جنین:
کمبود رشد: پرهاکلامپسیا میتواند منجر به کاهش رشد جنین شود و باعث کمبود مواد غذایی و اکسیژن برای جنین شود. این ممکن است منجر به تأخیر در رشد جنین، کمبود وزن تولد و مشکلات سلامت بعد از تولد شود.
نارسایی جنینی: در موارد شدید پرهاکلامپسی
تشخیص پرهاکلامپسیا معمولاً بر اساس علائم بالینی، بررسی فیزیکی، و آزمایشهای مربوطه انجام میشود. در زیر روشهای تشخیص پرهاکلامپسیا را بررسی میکنیم:
اندازهگیری فشار خون: افزایش فشار خون (تحت فشار سیستولیک 140 میلیمتر جیوه یا بیشتر و یا تحت فشار دیاستولیک 90 میلیمتر جیوه یا بیشتر) میتواند یکی از نشانگان پرهاکلامپسیا باشد.
آزمایشهای ادرار: آزمایش ادرار بررسی میکند آیا در ادرار خون، پروتئین و یا دیگر عوامل غیرطبیعی وجود دارد. نمونهبرداری ادرار ۲۴ ساعته همچنین میتواند نشان دهنده مقدار دقیق پروتئین ادرار باشد.
آزمایش خون: اندازهگیری سطوح پروتئین ها و آنزیمها در خون، از جمله پروتئینهای کبدی و فشار خون میتواند در تشخیص پرهاکلامپسیا مفید باشد.
بررسی تشنج: اگر بیمار تشنج داشته باشد، این ممکن است نشانه پرهاکلامپسیا باشد. تشنجها بررسی شده و علت آنها تشخیص داده میشود.
بررسی جنین: بررسی رشد جنین، حرکات جنین و فعالیت قلبی جنین با استفاده از اولتراسونوگرافی میتواند در تشخیص و ارزیابی پرهاکلامپسیا کمک کند.
همچنین، توجه به علائمی مانند سردرد شدید، تغییرات دیداری، درد شکم، تورم ناگهانی و تغییرات آبکشی نیز میتواند به تشخیص پرهاکلامپسیا کمک کند.
مهم است که در صورت تجربه هرگونه علامت مشکوک در طول بارداری، با پزشک خود مشورت کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب صورت گیرد.
متأسفانه، پرهاکلامپسیا راههای جلوگیری مطلقی ندارد، اما با اخذ برخی اقدامات و رعایت توصیههای پزشکی، میتوان خطر ابتلا به این بیماری را کاهش داد. در زیر راههایی برای جلوگیری از پرهاکلامپسیا را میتوانید مشاهده کنید:
مراقبت مادرانه مناسب: رعایت تغذیه سالم و متنوع، مصرف مکملهای آهن و اسیدفولیک، استراحت کافی و کاهش استرس از مهمترین اقدامات است. همچنین، ممکن است پزشک شما توصیه کند که از مصرف آسپرین یا داروهای دیگری برای کاهش خطر پرهاکلامپسیا استفاده کنید.
مراقبت مشترک با پزشک: منظور از این موضوع این است که به طور منظم و در تمام مدت بارداری با پزشک خود ملاقات کنید و آزمایشها و بررسیهای مورد نیاز را انجام دهید. این کمک میکند تا هرگونه تغییرات و علائم نامطلوب در سریعترین زمان شناسایی و مداخله شوند.
نظارت دقیق بر فشار خون: اندازهگیری منظم فشار خون در طول بارداری و زندگی روزمره میتواند اطلاعات مهمی درباره سلامت عمومی شما بدهد. در صورتی که فشار خون شما در حدود طبیعی نبود، پزشک شما ممکن است توصیههای خاصی ارائه کند.
زایمان به موقع: در موارد شدید پرهاکلامپسیا، زایمان به موقع و تحت نظر پزشک ممکن است الزامی باشد. تصمیم درباره زمان زایمان بستگی به شدت بیماری و وضعیت جنین و مادر دارد.
مهم است که همواره با پزشک خود مشورت کنید و توصیههای او را رعایت کنید. هر بارداری ممکن است شرایط خاصی داشته باشد، بنابراین پیگیری دقیق و منظم با تیم درمانی شما میتواند بهترین راه برای جلوگیری و مداخله در صورت لزوم باشد.
درمان پرهاکلامپسیا بستگی به شدت بیماری و همچنین میزان تهدیدی که برای مادر و جنین ایجاد میکند، دارد. در زیر سه روش درمانی رایج برای پرهاکلامپسیا را توضیح میدهم:
استراحت خوب و مراقبتهای پزشکی: در صورتی که پرهاکلامپسیا شدید نباشد، استراحت در خانه و رعایت توصیههای پزشکی میتواند کمک کند. این شامل استراحت دراز بستر، کاهش فعالیت فیزیکی، رعایت تغذیه سالم و متنوع، و مصرف مکملهای آهن و اسیدفولیک میشود. همچنین، پزشک شما ممکن است داروهای خاصی را تجویز کند تا فشار خون را کنترل کند و عوارض را کاهش دهد.
بستری در بیمارستان: در برخی موارد شدید پرهاکلامپسیا، بستری در بیمارستان الزامی است. در این صورت، شما تحت نظارت دقیق پزشکان و تیم درمانی قرار میگیرید. درمان بستری ممکن است شامل داروهای کنترل فشار خون، سایر داروها برای کاهش عوارض، و در صورت لزوم زایمان به موقع باشد.
زایمان: در برخی موارد شدید پرهاکلامپسیا، زایمان به موقع و تحت نظارت پزشک ممکن است الزامی باشد. زایمان ممکن است باعث کاهش عوارض برای مادر و جنین شود. روش زایمان، زمان زایمان و روشهای مربوط به آن توسط پزشک تعیین میشود و باید با تیم درمانی خود مشورت کنید.
مهم است که برای درمان پرهاکلامپسیا، با پزشک خود همکاری کنید و همه توصیهها و دستورات را به دقت دنبال کنید. تنها پزشکان متخصص میتوانند تشخیص دقیق برای شما قرار دهند و درمان مناسب را تعیین کنند.
پرهاکلامپسیا و فشار خون بالا در حاملگی دو شرایط جداگانه هستند، اما فشار خون بالا میتواند یکی از علائم پرهاکلامپسیا باشد. در ادامه تفاوتهای اصلی بین این دو حالت را بررسی خواهیم کرد:
فشار خون بالا در حاملگی (بدون پرهاکلامپسیا):
فشار خون بالا: در این حالت، فشار خون بالاتر از محدوده طبیعی (سیستولیک 140 میلیمتر جیوه یا بیشتر و یا دیاستولیک 90 میلیمتر جیوه یا بیشتر) است.
عدم وجود نشانههای دیگر پرهاکلامپسیا مانند تورم ناگهانی، تغییرات بینایی، نشخوارکردنی و درد شکم.
عدم وجود پروتئین بیش از حد در ادرار (پروتئینوریا) و آزمایشات خون غیرطبیعی دیگر که با پرهاکلامپسیا همراه است.
پرهاکلامپسیا:
فشار خون بالا: در این حالت همچنان فشار خون بالا وجود دارد، اما فشار خون بالا به همراه علائم دیگر پرهاکلامپسیا است.
پروتئینوریا: وجود پروتئین بیش از حد در ادرار یکی از نشانگان این بیماری است.
تورم ناگهانی: تورم و ورم ناگهانی در دستها، صورت، پاها و دیگر بخشهای بدن.
تغییرات بینایی: دید کاهش یافته، اشکال و یا نقاط سیاه در دید.
درد شکم: درد شکم در بخش بالای شکم یا در سمت راست شکم.
نشخوارکردنی: کاهش یا متوقف شدن حرکات جنین.
مهم است که در صورت تجربه هرگونه علائم مشکوک در طول بارداری، با پزشک خود مشورت کنید تا تشخیص دقیق و درمان صورت گیرد.
علائم پرهاکلامپسیا معمولاً در دوران سوم بارداری (بعد از هفته ۲۰) ظاهر میشوند، اما ممکن است در برخی موارد در دوران زودتر هم رخ دهند. علائم و نشانههای پرهاکلامپسیا عبارتند از:
فشار خون بالا (فشار خون سیستولیک بیش از ۱۴۰ میلیمتر جیوه و یا فشار خون دیاستولیک بیش از ۹۰ میلیمتر جیوه)
پروتئینوریا: وجود پروتئین بیش از حد در ادرار. این ممکن است توسط آزمایش ادرار انجام شود.
تورم ناگهانی: تورم و ورم ناگهانی در دستها، صورت، پاها و بخشهای دیگر از بدن.
تغییرات بینایی: ممکن است دید کاهش یابد، اشکال و یا نقاط سیاه در دید ظاهر شود.
درد شکم: درد شکم در بخش بالای شکم یا در سمت راست شکم.
نشخوارکردنی: کاهش یا متوقف شدن حرکات جنین.
مشکلات نارسایی کبدی: این شامل افزایش آنزیمهای کبدی و کاهش تعداد پلاکتها در خون میشود.
مهم است که در صورت تجربه هر یک از این علائم یا هرگونه علامت مشکوک دیگر در طول بارداری، به سرعت با پزشک خود مشورت کنید. او میتواند تشخیص دقیق برای شما قرار دهد و در صورت لزوم، درمان مناسب را تعیین کند.
پرهاکلامپسیا یک وضعیت جدی در دوران بارداری است که میتواند عوارض جدی برای مادر و جنین ایجاد کند. برخی از عوارض این بیماری عبارتند از نارسایی کلیه، نارسایی کبدی، کاهش تعداد پلاکتها در خون (ترومبوسیتوپنی) که با خونریزی زیاد و خطر بیشتر خونریزی همراه است، افزایش آنزیمهای کبدی، زودرس شدن زایمان و اختلالات بینایی. برای جلوگیری از این عوارض و کاهش خطرات مرتبط با پرهاکلامپسیا، تشخیص زودرس، نظارت دقیق و درمان مناسب توسط پزشک حائز اهمیت است. در صورت تجربه هرگونه علامت مشکوک یا تغییر ناگهانی در دوران بارداری، مهم است به سرعت با پزشک خود مشورت کنید تا ارزیابی و درمان لازم را دریافت کنید. پرهاکلامپسیا یک بیماری جدی در دوران بارداری است که میتواند عوارض جدی برای مادر و جنین ایجاد کند. برخی از عوارض پرهاکلامپسیا عبارتند از:
آسیب کبدی: پرهاکلامپسیا میتواند باعث آسیب به بافت کبد شود که میتواند منجر به نارسایی کبدی یا هپاتیت آبستنی شود.
کاهش جریان خون به جنین: اختلال در عروق کشیده شده پلاسنتا میتواند باعث کاهش جریان خون به جنین شود که منجر به رشد ناکافی جنین و کمبود اکسیژن در جنین میشود.
کاهش تعداد پلاکتها: پرهاکلامپسیا ممکن است منجر به کاهش تعداد پلاکتها در خون شود که میتواند باعث خونریزی و عوارض خونریزی مانند پوستهای خونریزی و خونریزی ناگهانی شود.
نارسایی کلیه: در برخی موارد شدید پرهاکلامپسیا، عوارضی مانند نارسایی کلیه و افزایش آنزیمهای کلیه ممکن است رخ دهد.
اختلالات بینایی: پرهاکلامپسیا میتواند تغییرات بینایی مانند دید کاهش یافته، اشکال و نقاط سیاه در دید را ایجاد کند که میتواند برای مادر بسیار ناراحت کننده و خطرناک باشد.
زایمان زودرس: در موارد شدید پرهاکلامپسیا، زایمان زودرس ممکن است نیاز به انجام داشته باشد تا جلوگیری از عوارض بیشتر برای مادر و جنین.
مهم است که در صورت تجربه هر یک از این عوارض یا هرگونه علامت مشکوک دیگر در طول بارداری، فوراً با پزشک خود مشورت کنید تا ارزیابی و درمان مناسب را دریافت کنید.
پرهاکلامپسیا معمولاً در دوران بارداری تشخیص داده میشود و در بیشتر موارد قبل از بارداری قابل پیشبینی یا تشخیص قطعی نیست. با این حال، در برخی موارد خانمها ممکن است عوارضی مشابه پرهاکلامپسیا در طول بارداریهای قبلی یا حتی در عدم وجود بارداری تجربه کرده باشند که میتواند به علائم بیشتری از پرهاکلامپسیا در بارداری فعلی اشاره کند. در این موارد، پزشک میتواند توصیههای خاصی را برای بارداری بعدی یا مراقبتهای ویژهتری را در دوران بارداری فعلی ارائه دهد.
بنابراین، اگر تجربهای از علائم مشابه پرهاکلامپسیا در گذشته داشتهاید یا نگرانیهایی در مورد خود دارید، مهم است که این موضوع را با پزشک خود در مشاوره قبل از بارداری مطرح کنید. پزشک شما میتواند بررسیهای لازم را انجام داده و نکات مراقبتی خاصی را برای شما توصیه کند تا خطر پرهاکلامپسیا در دوران بارداری کاهش یابد.
پرهاکلامپسیا یک وضعیت جدی در دوران بارداری است که ممکن است عوارض جدی برای مادر و جنین به همراه داشته باشد. این بیماری معمولاً در دوران و سه ماهه سوم بارداری ظاهر میشود و با علائمی مانند فشار خون بالا، پروتئینوریا، تورم و تغییرات بینایی همراه است. عوارض پرهاکلامپسیا شامل نارسایی کلیه، نارسایی کبدی، کاهش تعداد پلاکتها در خون، اختلالات بینایی و زایمان زودرس میشود. برای کاهش خطرات و عوارض مرتبط با پرهاکلامپسیا، تشخیص زودرس، نظارت دقیق و درمان صحیح توسط پزشک اهمیت دارد. همچنین، در صورت تجربه هرگونه علامت مشکوک در دوران بارداری، مهم است با پزشک خود مشورت کرده و اقدامات لازم را برای مدیریت و درمان پرهاکلامپسیا انجام دهید.
2 دیدگاه
فشار خون کلا خیلی بد چیزیه توی بارداری
وای واقعا درد داره